Van belangrijk tot noodzaak: fysieke activiteit als onderdeel van het dagelijks leven!
Sport brengt wat broodnodig plezier in de wereld. De Olympische Spelen en Paralympische Spelen, de Copa América, het Europees kampioenschap voetbal en Wimbledon zorgen voor flink wat opwinding bij miljoenen mensen. Het kijken naar sport is echter onvoldoende om het moderne sedentarisme aan te pakken. De derde Lancet-serie die afgelopen week (wk 29/2021) is gepubliceerd, na publicaties in 2012 en 2016, toont het belang aan van regelmatige lichaamsbeweging en sport voor gezondheid en welzijn. De COVID-19-pandemie en de reactie daarop hebben de waarde van fysiek actief leven alleen maar vergroot.
Meer dan een kwart (1,4 miljard) van de volwassen wereldbevolking was in 2016 fysiek inactief, waardoor ze het risico liep op niet-overdraagbare ziekten (NCD's) en vroegtijdige sterfte. De 3e serie van Lancet benadrukt opnieuw de dringende noodzaak om het fysieke activiteitsniveau van de bevolking te verhogen.
In 2018 publiceerde de WHO het eerste wereldwijde actieplan voor lichaamsbeweging, dat een empirisch onderbouwd beleidskader biedt voor de promotie ervan en een wereldwijde doelstelling om fysieke inactiviteit tegen 2030 met 15% te verminderen. Er wordt nu breed wetenschappelijk erkend dat een fysiek actief leven verbetering brengt en preventief werkt op de geestelijke gezondheid, dementie, cognitieve gezondheid, slaap en het voorkomen van vallen en valgerelateerde verwondingen. Bovendien wordt fysiek actief leven nu aanbevolen bij secundaire en tertiaire preventie van NCD's, met name kanker, om de kwaliteit van leven en overleving te verbeteren.
Teleurstellend is dat de beleidsimplementatie en de opschaling van effectieve interventies op het gebied van lichaamsbeweging onvoldoende waren, deels, zeggen sommige experts, als gevolg van veranderingen in de manier waarop het Global Burden of Disease-project risicofactoren beoordeelt. De invoering van een multisectorale benadering van lichaamsbeweging verliep traag omdat hiervoor samenwerking tussen de regeringen en aanzienlijke investeringen buiten de budgetten van het gezondheidsstelsel nodig zijn. Vergeleken met hoge-inkomenslanden is de mate van fysieke activiteit nog steeds veel lager in lage- en middeninkomenslanden, waar de behoefte groter is. Het meten op fysieke activiteit, blijft fragmentarisch en zorgwekkend, is tijdens de pandemie in veel delen van de wereld gestopt en heeft nu een hiaat in trendgegevens achtergelaten.
Voorlopig onderzoek toont aan dat het consequent voldoen aan de richtlijnen voor lichamelijke activiteit geassocieerd is met een verminderd risico op ernstige COVID-19-uitkomsten. Beperkingen tijdens de pandemie hebben echter waarschijnlijk de fysieke activiteitsniveaus in het algemeen verlaagd en de sociaaleconomische verschillen vergroot.
De pandemie biedt een krachtige katalysator om te pleiten voor meer toepassing van fysieke activiteiten in het dagelijkse leven. Het is een proces van bewustwording en beleid. Zo is het promoten van fysiek actief vervoer van belang, het aanleggen van fietspaden, open straten en verbeterde voetgangersinfrastructuur. Klimaat- en volksgezondheidsgemeenschappen vragen al jaren om veranderingen in het stadsontwerp. De pandemie heeft aangetoond dat wanneer de behoefte dringend genoeg is en er politieke wil is, snel actie wordt ondernomen. De uitdaging is nu om dergelijke veranderingen vast te houden en te versnellen.
Lichaamsbeweging tijdens lockdowns werd door veel regeringen over de hele wereld als een essentiële activiteit beschouwd - fysieke activiteit werd als even essentieel beschouwd als voedsel, onderdak en medische zorg zoeken. Vroege overheidscampagnes tijdens COVID-19 moedigden het publiek aan om meer te bewegen en te sporten. Waarom kunnen regeringen zich er dan niet toe verbinden fysieke activiteit te promoten als een essentiële menselijke behoefte buiten, en onafhankelijk van, COVID-19?
Het veel grotere publieke bewustzijn over gezondheid biedt een kans om te focussen op de voordelen van gezond zijn in plaats van het beheersen van ziekte. Een doel zou moeten zijn om fysieke activiteit te integreren in de manier waarop mensen hun leven elke dag leiden, zodat de fysiek actieve keuzes, die vaak de gezondere en milieuvriendelijkere keuzes zijn, de standaard worden. Gebruik van het openbaar vervoer, actief reizen, verplichte lichamelijke opvoeding op school en naschoolse activiteiten zijn enkele mogelijkheden. De pandemie heeft laten zien hoe gemakkelijk het is om dagelijks 30 minuten te wandelen. Door te pleiten voor niveaus van fysieke activiteit die mensen redelijkerwijs in hun leven kunnen integreren, zoals wandelen en oefeningen, is de kans groter dat het ook duurzaam toegepast gaat worden.
Fysiek actief leven was al belangrijk, maar nu is wel duidelijk dat het een noodzaak is voor een gezond lijf en de preventie tegen chronische ziekten!
Bron:
- Voor meer informatie over de fysieke activiteit 2021-serie zie https://www.thelancet.com/series/physical-activity
- Voor de fysieke activiteit 2012: Serie zie https://www.thelancet.com/serie/fysieke-activiteit
- Voor de fysieke activiteit 2016: Serie zie https://www.thelancet.com/serie/fysieke-activiteit-2016
- Voor wereldwijde trends in fysieke activiteit zie artikelen: Lancet Glob Gezondheid 2018; 6: e1077-86
- Voor het wereldwijde actieplan van de WHO over fysieke activiteit zie https://www.who.int/publications/i/artikel/9789241514187
- Voor WHO-richtlijnen over fysiek activiteit en zittend gedrag zie https://apps.who.int/iris/bitstream/handle/10665/336656/9789240015128-dut.pdf?sequence=1&isAllowed=y
- Voor meer informatie over lichamelijke inactiviteit en COVID-19 zie BMJ 2021; online gepubliceerd op 13 april. http://dx.doi.org/10.1136/bjsports-2021-104080